«Περιφέρονται ως υποστηρικτές νέων δημιουργών. Στην ουσία φέρονται ως εκμεταλλευτές τους. Ο λόγος γι' αυτούς τους «φτασμένους» του χώρου που προσφέρουν προς ενοικίαση θέατρα - τρύπες!Απαράδεκτα υπόγεια, ακατάλληλες σοφίτες έναντι 300, 350, 400 ακόμη και ...
500 ευρώ την ημέρα, ανάλογα με το θράσος του «θεατρώνη» ή την «ανάγκη» του άστεγου θιάσου ή σε συνδυασμό και των δύο δεινών.
Πρόσφατο παράδειγμα, η τιμή ευκαιρίας (!) των 3.000 ευρώ για ένα δεκαήμερο παραστάσεων σε πολύ γνωστό θέατρο, που επιθυμεί διακαώς να λειτουργεί ως πολυχώρος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι.
Οι νέοι δημιουργοί, εν ολίγοις, βρίσκονται σε απόγνωση. Σε αυτούς τους αντιθεατρικούς καιρούς, στην καλύτερη των περιπτώσεων δανείζονται χρήματα από το στενό τους περιβάλλον ή ξεπαστρεύουν αποταμιεύσεις χρόνων για να ανεβάσουν μια παράσταση, για να καταφέρουν στοιχειωδώς να εκφραστούν, να καταθέσουν ενώπιον των συνήθως απογοητευτικά λίγων θεατών το (όποιο) στίγμα τους.
Άλλες φορές, νέα παιδιά καταφεύγουν σε τοκογλύφους - ναι, στη «διεφθαρμένη χώρα» ζουν και βασιλεύουν κι αυτοί με μια σταθερότητα που τρομάζει - ή μέχρι πρότινος απευθύνονταν σε ληστρικές τράπεζες, όπου η οικονομική αυτοκτονία ήταν απολύτως νομότυπη και προδιαγεγραμμένη.
Το δυστύχημα είναι πως οι περισσότεροι από αυτούς που βρέθηκαν με αυτές τις προχειροκατασκευές στη διάθεσή τους ήταν πριν από χρόνια στην ίδια κατάσταση με τους νέους δίχως στέγη.
Βαθιά θλίψη!»
ΠΗΓΗ :εφημερίδα FAQ, τεύχος 117
