Κόλιν Φερθ - Βασιλιάς έτοιμος για το στέμμα

http://images.tanea.gr/assetservice/Image.ashx?c=16884590&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=232&h=250Ο ιδανικός αντιστάρ, που τον ερχόμενο Μάρτιο είναι ένα από τα φαβορί για να παραλάβει Οσκαρ ερμηνείας, μιλάει για τη νέα του ταινία «Ο λόγος του βασιλιά», τα πεντηκοστά γενέθλιά του, την «απάτη» του να είσαι ηθοποιός και τον διακοσμητικό ρόλο του προέδρου της Δημοκρατίας.


Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, ...
η καριέρα του βρίσκεται διαρκώς στην ανηφόρα. Από τον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ», στο «Αγάπη είναι...» και από το «Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» στο «Μamma Μia!», ο Κόλιν Φερθ αποτελεί σήμερα το βασικό εξαγώγιμο προϊόν της Μεγάλης Βρετανίας μαζί με τον macho Κλάιβ Οουεν, που βεβαίως παίζει σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος. Για την ακρίβεια, στο ακριβώς αντίθετο.

Εκεί που ο Οουεν αποπνέει σιγουριά και αυτοπεποίθηση, ο Φερθ είναι συνεσταλμένος, ντροπαλός, η άλλη όψη «αυτού που θέλουν οι γυναίκες». Γιατί, συνήθως από τέτοιους «μάτσο» τύπους κλέβει τα κορίτσια στις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Κάποτε όμως έπρεπε να του αναγνωριστεί το ερμηνευτικό του βάρος. Στο «Ενας άνδρας μόνος» του Τομ Φορντ κλέβει την παράσταση και κερδίζει το βραβείο Α΄ Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας. Και τώρα, με τον «Λόγο του βασιλιά», βάζει πλώρη για το αντίστοιχο Οσκαρ στη σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του. Τον συναντήσαμε τον περασμένο Οκτώβριο στο Λονδίνο, την ημέρα των γενεθλίων του. Είχε πολλά να πει.

Σας έχουν «σταμπάρει» ως συνεσταλμένο, λόγω των χαρακτήρων που έχετε ενσαρκώσει σε ταινίες όπως το «Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» και το «Love actually». Ο ρόλος του βασιλιά Γεωργίου δεν απέχει και πολύ, έστω κι αν εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ρομαντική κομεντί.
Το ζήτημα είναι να υπάρχει μια πρόκληση. Τα καταπιεσμένα πάθη, οι κρυφές επιθυμίες, είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί πολύ. Κυρίως πώς μπορείς να δώσεις στον θεατή απέναντί σου να καταλάβει πως υπάρχει κάτι εκεί μέσα που πασχίζεις να το κρύψεις. Ενίοτε καλύτερα από τους περισσότερους ανθρώπους εκεί έξω, ενίοτε και χειρότερα. Και εκεί, έχεις ξεγράψει ένα κομμάτι του εαυτού σου. Η ταλάντευση αυτή είναι για μένα ένα από τα πιο συναρπαστικά κομμάτια της δουλειάς μας.

Παρ΄ όλα αυτά δεν μπορείς να είσαι και συνεσταλμένος και ηθοποιός!
Ναι, σαφώς. Δεν έχω πρόβλημα να μιλήσω μπροστά σε κοινό. Δεν έχω πρόβλημα να εκφραστώ ή να διαφωνήσω με κάτι. Η αλήθεια είναι ότι οι ντροπαλοί άνθρωποι είναι συνήθως αλτρουιστές. Από τη φύση τους. Από την άλλη, η δουλειά του ηθοποιού είναι μια πολύ εγωιστική διαδικασία. Θα ήθελα να πιστεύω πως έχει μέσα της κάτι πιο... ωφέλιμο κοινωνικά, αλλά δεν είμαι βέβαιος.

Ο Πατσίνο έλεγε πως ένας ηθοποιός προσφέρει πολύ λιγότερα στο κοινωνικό σύνολο από έναν σκουπιδιάρη.
Δεν ξέρω... Στο Χόλιγουντ μπορεί (γέλια). Οχι, αστειεύομαι. Καταλαβαίνω τι εννοεί. Και αυτό έχει να κάνει με μια πλευρά της δουλειάς μου όχι και τόσο κολακευτική.
Θα δεχόσασταν να πρωταγωνιστήσετε σε ένα blockbuster;
Καλή ερώτηση αλλά μάλλον φανταστικού περιεχομένου. Είμαι Αγγλος, βλέπετε, οπότε ο μόνος ρόλος που θα μου πρότειναν θα ήταν αυτός του κακού. Συν τις άλλοις, δεν είμαι και τόσο νέος πια. Σήμερα είναι τα γενέθλιά σας, μαθαίνω.
Ναι, κλείνω τα 50. Είναι, λένε, ένας σημαντικός σταθμός της ζωής.

Ωριμάζετε και ως ηθοποιός όσο μεγαλώνετε; Τι αλλάζει;
Κοιτάξτε. Θαρρώ πως είναι πιο εύκολο τώρα να παίξω έναν χαρακτήρα με παρελθόν. Στα 20, το μόνο παρελθόν στο οποίο μπορείς να ανατρέξεις είναι όποιες αναμνήσεις σού έχουν απομείνει από την παιδική σου ηλικία. Στα 50 σου όμως κάτι έχει αλλάξει. Το βάρος του χρόνου ανοίγει περίεργους διαδρόμους μέσα σου. Και αυτό έχει ενδιαφέρον.

Οπότε, το να μεγαλώνεις είναι πλεονέκτημα;
Δεν λέω ότι είναι ο κανόνας. Δεν ξέρω αν συμβαίνει σε άλλους συναδέλφους μου. Είναι όμως κάτι που παρατηρώ σε μένα όσο περνούν τα χρόνια. Δεν ξέρω όμως να σας πω αν βρίσκομαι στην ακμή μου. Υπάρχουν σπουδαίοι ηθοποιοί εκεί έξω που έκαναν τις σημαντικότερες δουλειές τους μετά τα 60.

Πάντως, για να επιστρέψουμε στην ταινία σας, ο βασιλιάς Γεώργιος είναι κι αυτός ένας ντροπαλός και συνεσταλμένος χαρακτήρας που πασχίζει να κρύψει την απέχθειά του για το «οικογενειακό βάρος» του στέμματος.
Ναι, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε και με κάτι που ξεπερνά τον κεντρικό χαρακτήρα. Επειδή ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος επίκειται. Και αυτός πρέπει να συμπεριφερθεί
Είμαι Αγγλος, οπότε ο μόνος ρόλος που θα μου πρότειναν σε ένα χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ θα ήταν αυτός του κακού
σαν βασιλιάς. Δηλαδή, να βγάλει λόγους. Κάνει και τίποτε άλλο ένας εστεμμένος;
Τι να σας πω. Σε κάθε χώρα υπάρχει μία, ας την πούμε ρητορική φιγούρα, είτε τη λένε «βασιλιά» είτε «πρόεδρο της Δημοκρατίας». Απ΄ όσο γνωρίζω, η Ιταλία έχει έναν τέτοιο πρόεδρο, που το μόνο που κάνει είναι να λέει ένα-δυο λόγια πού και πού, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Και είναι καθ΄ όλα αξιοσέβαστος.

Και στην Ελλάδα, το «κόλπο» δεν διαφέρει πολύ.
Να σας πω την αλήθεια, είτε μιλάμε για την Ελλάδα, είτε για την Αγγλία, παραμένει ακατανόητο για μένα. Πώς δηλαδή κάποιος που στερείται πολιτικής εξουσίας Ο Κόλιν Φερθ στον «Λόγο του βασιλιά» υποδύεται τον Δούκα του Γιορκ Αλμπερτ, που γίνεται ο βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος ΣΤ΄. Στην ταινία παρακολουθούμε την προσπάθειά του να απαλλαγεί από τον τραυλισμό του, καταφεύγοντας στον λογοθεραπευτή Λάιονελ Λονγκ (Τζέφρι Ρας)
στέκεται ως κυρίαρχη μορφή ενός πολιτεύματος και ταυτόχρονα απολαμβάνει τη λατρεία του κόσμου. Η ταινία πάντως δεν ασχολείται και τόσο με την πολιτική διάσταση του θέματος.

Παρουσιάζει όμως τον βασιλιά Γεώργιο ως έναν άνθρωπο δυστυχισμένο και μοναχικό, με πολλά προβλήματα. Αυτό είναι από μόνο του μια πολιτική δήλωση.
Ναι, αλλά μόνον αν εσείς θελήσετε να το δείτε έτσι. Η αλήθεια είναι ότι το έθνος ολόκληρο εκείνα τα χρόνια καταλάβαινε την αγωνία αυτού του ανθρώπου. Ο πόνος του δεν ήταν κάτι το κρυφό, όλοι το γνώριζαν, όπως και όλοι γνώριζαν το πρόβλημά του. Αλλωστε, όταν τραυλίζεις και πρέπει να βγάλεις λόγους είσαι τρομακτικά εκτεθειμένος. Νομίζω ότι ο λαός τότε αναγνώρισε στον Γεώργιο αυτή τη γενναιότητά του. Και να σας πω κάτι; Αν η μοναρχία, έστω ως βιτρίνα, δείχνει ακόμη ακλόνητη σ΄ αυτή τη χώρα, νομίζω πως το οφείλει σ΄ αυτόν.

Η ταινία περιγράφει την προσπάθεια του βασιλιά Γεωργίου να απαλλαγεί από το τραύλισμά του εν όψει των καθηκόντων του. Κάτι αντίστοιχο με το τρακ των ηθοποιών στη σκηνή.
Μακάρι να μπορούσα να σας περιγράψω τι σημαίνει να ξεχνά κανείς τα λόγια του on stage. Δεν ξεχνάς μόνο την ατάκα σου. Ξεχνάς και το όνομά σου. Το έργο που ερμηνεύεις. Το θέατρο όπου εμφανίζεσαι...

ΠΗΓΗ : ΤΑ ΝΕΑ ON LINE