Συνέντευξη: Στέλιος Μάινας

http://www.adesmeytos.gr/imagebank/Image/mainas2410.jpg 


Της ΜΑΡΙΕΤΤΑΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ, Αδέσμευτος Τύπος, 24/10/2010



Είναι ο πρωταγωνιστής της σειράς της 61,7% τηλεθέασης αλλά και η πιο «τραγική φιγούρα» ήρωα της μικρής οθόνης. Αν και ο ίδιος υποστηρίζει… «πρωταγωνιστής δεν είμαι εγώ, αλλά το Νησί, η Σπιναλόγκα».


Ο Στέλιος Μάινας μας μίλησε τόσο στην αποστολή που πήγαμε στην Κρήτη όσο και μετά την προβολή του πρώτου επεισοδίου της σειράς του MEGA, για το ρόλο του Γιώργη του βαρκάρη που χαρακτηρίζει «Θείο δώρο».

• Είχατε διαβάσει «Το Νησί» πριν σας γίνει η πρόταση να παίξετε στη σειρά;...

«Εννοείται. Και μου άρεσε γιατί έβγαζε μια χειμαρρώδη ανθρωπιά, είναι ένα βιβλίο με ψυχή. Η Βικτόρια Χίσλοπ έβλεπε μια ιστορία που θα μπορούσε να γίνει μελό από μια αντικειμενική πλευρά. Κι επειδή προέρχεται από μια διαφορετική χώρα εντυπωσιάστηκε από τους Κρητικούς οι οποίοι είναι αφοπλιστικοί στην ειλικρίνειά τους και μπόρεσε να δει ότι βγάζουν μια αλήθεια στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα δύσκολα, την ίδια τη ζωή. Κι αυτό το πέρασε στην ιστορία της».
• Αληθεύει ότι ακόμα κι εσείς, που είστε καταξιωμένος και έμπειρος ηθοποιός, περάσατε από κάστινγκ για το ρόλο του Γιώργη;
«Ναι. Δεν μπορείς να προσαρμόσεις τους ηθοποιούς στους ρόλους. Εγινε οντισιόν για όλους που κράτησε ένα μήνα περίπου. Εμένα μου πρότεινε το κανάλι να κάνω κάστινγκ με τον σκηνοθέτη, τον Θοδωρή Παπαδουλάκη, και πήγα. Μου έδωσαν να διαβάσω κάποια κείμενα και με ρώτησαν ποιο ρόλο θα ήθελα να παίξω. Είπα τον Γιώργη, αν και η παραγωγή μου πρότεινε το ρόλο του δημάρχου της Σπιναλόγκας, του Παπαδημητρίου, που τον κάνει ο Τάσος Νούσιας. Ηθελα μετά τα «Μαύρα Μεσάνυχτα» να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό. Ηταν Θείο δώρο για μένα που ήρθε στην κατάλληλη στιγμή»…
• Γιατί διαλέξατε το ρόλο του Γιώργη;
«Γιατί έχει τα λιγότερα λόγια. Ο Γιώργης είναι ένας πολύ φορτισμένος ήρωας που δεν μιλάει με τα λόγια, αλλά με το συναίσθημα. Είναι ο ψυχοπομπός που κουβαλάει στον Κάτω Κόσμο, στη Σπιναλόγκα τις ψυχές. Είναι η σύνδεση με τον έξω κόσμο. Κι από την άλλη χάνει τη γυναίκα του από τη λέπρα, η κόρη του η Μαρία αρρωσταίνει κι αυτή, ενώ την άλλη κόρη του την Αννα τη σκοτώνει ο άντρας της. Είναι τραγική φιγούρα».
• Ουσιαστικά είναι και ο βασικός πρωταγωνιστής αφού τον βλέπουμε σ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας;
«Μπορεί ο ρόλος μου να διατρέχει όλο το σίριαλ, αλλά δεν είναι πάνω μου το σίριαλ. Πρωταγωνιστής είναι το Νησί, η Σπιναλόγκα. Δεν καπελώνει κανείς κανέναν. Κι αυτό το έχει συντηρήσει η Μιρέλλα και στο σενάριο το οποίο έχει γράψει με τη σύμπραξη της Βικτόρια».
• Εντοπίσατε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία ως προς την ερμηνεία του Γιώργη;
«Δεν μπορώ να εντοπίσω δυσκολία. Είναι αρχή μου να αφομοιώνω και να κάνω δικό μου το χαρακτήρα που καλούμαι κάθε φορά να υποδυθώ κι εδώ στην Κρήτη έχω και την πολυτέλεια και το χρόνο για να το πετύχω. Γιατί σ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων είμαι μόνιμα στην Κρήτη και κάνω τη ζωή των Κρητικών, πηγαίνω ακόμα και για χειμερινό κολύμπι και φυσικά έχω κάνει και πολλή βαρκάδα. Εδώ κάνεις ένα πράγμα και δεν αποσπάται η προσοχή σου. Είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος. Η δουλειά σου και η ζωή σου είναι εδώ μέχρι να ολοκληρωθούν τα γυρίσματα. Φυσικά βοήθησε πολύ και το καλό κλίμα που έχει φτιάξει ο σκηνοθέτης το οποίο είναι μεταδοτικό. Δεν νιώθεις ότι αυτό που κάνεις είναι ρουτίνα».
• Αλήθεια, πώς είναι η πρώτη σας συνεργασία με τον νέο αλλά βραβευμένο και πολλά υποσχόμενο Θοδωρή Παπαδουλάκη;
«Μόνο ο Παπαδουλάκης ο οποίος είναι Κρητικός και ζει μόνιμα στα Χανιά, θα μπορούσε να κάνει αυτό το σίριαλ. Επιμένει σε μια συγκεκριμένη οπτική που όμως ταιριάζει στη Σπιναλόγκα και σου επισημαίνει δύο άλλους άξονες από αυτούς που είχες στο μυαλό σου. Κοιτάει μ’ έναν πρωτογονισμό και μια αγνότητα ένα κομμάτι που θα μπορούσε αλλιώς να είναι κοινότοπο και σε συνδυασμό με την ελλειπτική γραφή της Μιρέλλας δίνει εικόνες στις οποίες με μια κίνηση, ένα βλέμμα, λέγεται ό,τι κανονικά θα έπρεπε να ειπωθεί με λέξεις».
• Για τις ανάγκες του ρόλου σας ήρθατε σ’ επαφή με χανσενικούς;
«Ναι, και κυρίως με τον Μανώλη Φουντουλάκη που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή και ο οποίος έκανε κι ένα μικρό πέρασμα από τη σειρά σε μια περιφορά. Μου έκανε πάρα πολύ καλό».
• Συγκινηθήκατε όταν είδατε το πρώτο επεισόδιο;
«Εμείς συγκινηθήκαμε και κλάψαμε σ’ όλη τη διάρκεια του έργου».
• Οπότε είχατε μόνο αγωνία για το πώς θα πάει η σειρά;
«Σε μια περίοδο πάρα πολύ δύσκολη οικονομικά, το MEGA πήρε το υψηλό ρίσκο να κάνει μια σειρά που δεν είναι κωμωδία, μια σειρά εποχής με θέμα τη λέπρα και κινηματογραφική γραφή. Μια δουλειά –στοίχημα που, όπως δείχνουν τα πράγματα μέχρι στιγμής, το κέρδισε. Την πιο μεγάλη αγωνία πάντως από την αρχή την είχε η Βικτόρια η οποία συμμετείχε στην προετοιμασία της σειράς από τα πρώτα κιόλας δοκιμαστικά. Της είχαν προτείνει κι από άλλες Τηλεοράσεις να κάνουν το βιβλίο της σίριαλ, αλλά η Βικτόρια πάει όπου την πάει η καρδιά της».
• Πράγματι, παρ’ όλο που είναι δραματική σειρά, ο κόσμος την αγάπησε.
«Ναι, γιατί είναι πάρα πολύ αισιόδοξη και καθόλου δραματική κατά βάθος. Γιατί δείχνει τη δυσάρεστη πλευρά της ζωής με μια εκπληκτική αισιοδοξία. Οι χανσενικοί μπορεί να υπέφεραν από την αρρώστια, όμως ζούσαν τη ζωή με μεγαλύτερη αγάπη και δυναμική από τους άλλους που ήταν έξω. Μια σειρά που κι εμάς που συμμετείχαμε σ’ αυτή μας έκανε πιο πλούσιους από τις εμπειρίες που ζήσαμε αλλά και οι τηλεθεατές γίνονται πιο πλούσιοι από αυτά που τους μεταδίδουμε. Και το μήνυμα που περνάει είναι: μήπως τελικά ο πόνος και η απειλή του θανάτου σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο;»…