«Μαγικός αυλός» αλά Πίτερ Μπρουκ

«ΑΥΤΟΣ είναι ένας «Μαγικός αυλός» όχι όπως θα τον περιμένατε. Η βαριά πανοπλία των σκηνικών, ο σκοτεινός συμβολισμός, το εντυπωσιακό θέαμα απουσιάζουν. 

Στη θέση τους το κοινό θα συναντήσει έναν ...
αιώνια νέο Μότσαρτ παρέα με νέους και ταλαντούχους τραγουδιστές, ηθοποιούς και μουσικούς, έτοιμους -όπως και ο συνθέτης- ν' αυτοσχεδιάσουν, να ανατρέψουν, να εξερευνήσουν καινούρια χρώματα, να μεταμφιέσουν τις φόρμες. Σας προτείνουμε έναν ανάλαφρο, λίγο αυθαίρετο, κεφάτο, ζωηρό «Αυλό» με ερμηνευτές άμεσους και οικείους, που απελευθερώνουν την τρυφερότητα και το βάθος της μουσικής».

Αυτά δηλώνει ο βρετανός σκηνοθέτης Πίτερ Μπρουκ για την παράστασή του «Μαγικός αυλός», βασισμένη στην όπερα του Βόλφγκανκ Αμαντέους Μότσαρτ και το λιμπρέτο του Εμάνουελ Σίκανεντερ, που παρουσιάζεται από την Τετάρτη μέχρι και το Σάββατο στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής.

Ο 86χρονος Πίτερ Μπρουκ δεν ησυχάζει ποτέ. Από το 1974, όταν ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Θεάτρου «Bouffes du Nord» στο Παρίσι, κατάφερε να δημιουργήσει ένα καινούριο θέατρο προσδίδοντάς του ταυτότητα και όραμα. Παρά την παραίτησή του από τη διεύθυνση του θεάτρου τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να δουλεύει προκαλώντας τις άγονες παραδόσεις και τη θεατρική «κλεισούρα» με σκοπό να ανακαλύψει νέους δρόμους δραματουργικής και σκηνικής ανάγνωσης. Τώρα σειρά έχει η φημισμένη και πολυανεβασμένη όπερα του Μότσαρτ, «Μαγικός αυλός».

Σε συνεργασία με τη συγγραφέα και σκηνοθέτη Μαρί Ελέν Ετιέν καθώς και τον συνθέτη Φρανκ Κράβτσικ, ο Πίτερ Μπρουκ παραμερίζει τους συμβολισμούς και τα ιδεολογήματα με τα οποία έχει επιβαρυνθεί ο «Μαγικός Αυλός» στο πέρασμα των χρόνων και συνήθων παραστάσεών του. Αναζητάει το απλό, το αθώο και το καθαρό κομμάτι του έργου. «Ο Μότσαρτ και ο λιμπρετίστας του δεν κάνουν κήρυγμα. «Ο "Αυλός" είναι μια ιστορία με χαρακτήρες και ήχους» λέει ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

 















Ανεβάζει λοιπόν την παράσταση δίνοντας έμφαση στο μουσικό μέρος, μετατρέποντας την όπερα σε ένα ποιητικό ενθύμιο, μια ανάγνωση σε μικρή σκηνική φόρμα. Στη θέση του συνήθους πλούσιου θεάματος και των μεγάλων τελετουργικών, η σκηνή είναι γυμνή, διάσπαρτη με στύλους από μπαμπού, οι οποίοι διαρκώς συντάσσονται και ανασυντάσσονται για να υπαινιχθούν ένα κλουβί ή τους τοίχους του ναού του Σαράστρο.

Οι εννέα ηθοποιοί-τραγουδιστές Ντίμα Μπαουάμπ (σοπράνο), Μαλιά Μπεντί Μεράντ (σοπράνο), Λεϊλά Μπεναμζά (σοπράνο), Ζαν-Κριστόφ Μπορν (τενόρος), Τομά Ντολιέ (βαρύτονος), Αντόνιο Φιγκεροά (τενόρος), Βιρζίλ Φρανέ (βαρύτονος), Μπετσαμπέ Ας (σοπράνο), Γιάν Κούτσερα (τενόρος), Ρομέν Πασκάλ (τενόρος), Βενσάν Παβέζι (μπάσος), Αϊλίν Σεζέ (σοπράνο), Εϊντριέν Στρούπερ (τενόρος), Ουίλιαμ Ναντιλάμ, Αμπντού Ουολογιέμ και Στεφάν Σο Μονγκό ερμηνεύουν στα γερμανικά και συνομιλούν στα γαλλικά μπροστά στο πιάνο με τον Φρανκ Κράουζικ να υποκαθιστά την ορχήστρα.

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο «Theatre des Bouffes du Nord», τον Νοέμβριο του 2010 και κέρδισε το περίφημο Βραβείο Μολιέρος για την καλύτερη παραγωγή μουσικού θεάτρου της χρονιάς.
πηγη: 
ΣΟΥ ΆΡΕΣΕ ΤΟ ΆΡΘΡΟ; ΠΑΤΗΣΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ - LIKE