Ένας ομογενής πιανίστας, συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας που σήμερα θεωρείται από τους κορυφαίους μουσουργούς της Αυστραλίας είναι ο άνθρωπος που έβαλε μελωδίες του Αιγαίου στις παρτιτούρες των Συμφωνικών Ορχηστρών της Αυστραλίας.
Πρόκειται για τον Στέφανο Κασσομένο που, όπως γράφει ο “Νέος Κόσμος” στα 15 του χρόνια είδε τη σύνθεσή του “Διασπορά” να παρουσιάζεται από τη ...
Συμφωνική Ορχήστρα Μελβούρνης.Ήταν η πρώτη φορά στα ιστορικά της υψηλού κύρους ορχήστρας της χώρας που παρουσίασε τη δουλειά ενός τόσο νέου συνθέτη. Στα 16 του κερδίζει το πρώτο βραβείο της Ακαδημίας Μουσικών Σπουδών για τη σύνθεση και εκτέλεση της “Οδύσσειας στο Αιγαίο”, σύνθεση που παρουσίασε λίγους μήνες αργότερα με την Συμφωνική Ορχήστρα της Αδελαΐδας.
Είκοσι ετών περιοδεύει σε Ρωσία, Εσθονία, Αγγλία, Ιαπωνία και Ολλανδία παρουσιάζοντας το Κονσέρτο Νο1 του Σοστακόβιτς και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Σήμερα στα 25 του χρόνια, ο ομογενής Στέφανος Κασσομένος φέρει επάξια τον τίτλο του ταλαντούχου συνθέτη και πιανίστα, τίτλο που του δόθηκε από επιφανείς κριτικούς της Αυστραλίας αλλά και της παγκόσμιας κοινότητας.
Τα τελευταία χρόνια στα πολλά του μουσικά ενδιαφέροντα προστέθηκε και η διεύθυνση ορχήστρας και στις αρχές του 2010 επιλέχθηκε ως ο διευθυντής της ορχήστρας Percy Grainger και από του χρόνου θα είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής και ο κύριος διευθυντής Ορχήστρας Μουσικής Δωματίου της Μελβούρνης.
Από το 2006 εμφανίζεται με το The Yarra Trio, μία ανσάμπλ νέων εκτελεστών και το Duo Axis, όπου μαζί με τον τσελίστα Μάικλ Ντάλενμπεργκ ερμηνεύουν δικές του και όχι μόνο συνθέσεις. Στη συνέντευξή του στο “Νέο Κόσμο” ο Στέφανος Κασσομένος υπογράμμισε για τις ελληνικές του επιρροές: “Τώρα συνθέτω 24 κομμάτια για πιάνο, βιολί και τσέλο. Το καθένα είναι σε τρεις κινήσεις και αντιστοιχεί σε κάθε βιβλίο της Ιλιάδας του Ομήρου. Με εμπνέουν τα αρχαία ελληνικά κείμενα και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα.
Δεν είναι ίσως τυχαίο το ότι ονόμασα την δεύτερη μεγάλη μου σύνθεση “Οδύσσεια του Αιγαίου”. Ήταν μια καθαρά προσωπική εμπειρία μετά από το ταξίδι μου στην Ελλάδα. Αυτή είναι η μουσική στην οποία έμαθα να εκφράζομαι. Από την άλλη πιστεύω ότι η μουσική είναι ανεξάρτητη και αν μπορείς να βάλεις την κλασσική μουσική να εκφράσει την ελληνική κουλτούρα πέρα από το μπουζούκι όπως έκαναν ο Σκαλκώτας ή ο Ξενάκης αξίζει να προσπαθήσεις.
Επίσης έγραψα κάποια τραγούδια τα οποία στήριξα σε ποίηση Robert Graves και τα οποία αναφέρονταν στους μύθους του Αισώπου. Μου βγήκαν στο ίδιο στυλ. Θα ήθελα όμως κάποια στιγμή να γράψω και τραγούδια λίγο πιο βατά για μεγαλύτερο κοινό”.
(Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ)
(Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ)
